''Benim adım Müzeyyen.Süslenmiş,güzelliklerle bezenmiş demek.Ben güzelliklerle bezeliyim.Süslenmiş bir hayat benimki.Müzeyyen'im ben.Doğmadan belliymiş adım.Müzeyyen adında bir kız olarak doğmuşum..''
Evet,kahramanın adı Müzeyyen.Kitabı onun ağzından okuyoruz.Onun iç dünyası.Müzeyyen oluyoruz okurken.Annesinin ölümüne sebep olan kardeşi Çiğdem'e olan öfkesini,hayatında geçmişe özlem duyduğu tek şey olan babannesini,dünyasındaki kimsesizliği ört pas eden dostu Özlem'i ve babası Nejat Bey'i ondan öğreniyoruz..
Babası ile arasında uçurumlar olan bir kız o.Pardon,o artık bir kadın.Tıpkı kardeşi Çiğdem gibi.Yıllar onlara sadece mesafe getirmiş.Oldukça büyük mesafeler.Her biri farklı şehirlerde birbirinden bi haber kardeşler,babaları Nejat Bey'in ölümcül hastalığı sebebiyle geliyorlar babanne kokan yazlık evlerine.
'O tadına doyum olmaz bir şiirdi,ben taslak halinde bir roman..' diyerek tanıtıyor kız kardeşi Çiğdem'i bize.Sevilen,ilgi odağı olan Çiğdem'i içten içe kıskanan ve git gide hayattan kopuk biri olan Müzeyyen.. Sevgisiz,soğuk Müzeyyen.. Okudukça anlamaya başlıyorsunuz onu.Onun suçu değil ki bu olanlar..Hayat hepimize farklı oyunlar sunmuyor mu zaten?
Müzeyyen,kardeşi Çiğdem ve babaları Nejat Bey'in son eşi Hayriye hanımdan oluşan harika bir kısa roman Aile Çay Bahçesi.. Müzeyyen'in geçmişine dönüp tüm sorunları çözebilmesi /çözmeye çalışması şerefine içiyoruz kitabın sonunda,babası Nejat Bey sorunu dahil.
Yekta Kopan'ın bütün kitaplarını okumuş biri olarak rahatça söyleyebilirim ki,yine o muhteşem akıcı anlatım ve muhteşem hikayenin buluşması sonucunda oluşan harikulade bir kısa roman.Şiddetle tavsiye ederim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder