Her şeyden,hepsinden önce,şimdiye dek gittiğim oyunların içinde samimi söylüyorum sahnesi,dekoru,efektleri,ışıkları en güzel olan oyundu.Sanırım dün akşamdı Demet Akbağ'a bir kanalda rastladım ve tam da o an şunu söylüyordu: 'Bir oyuncu için en kötü olanı oyundan sonra kulise gelip '' ah canıım,sahne süper,dekor harika'' denmesi.' Fakat ben bu oyun için kesinlikle bunu derdim oyunculardan birine.Aman yanlış anlaşılmasın,hepsi harika oynadı.Civan Canova'yı izlerken kendimden geçtiğimi anımsıyorum.Musa Uzunlar de keza öyle.Fakat başta da dediğim gibi,bu iki harika isim sırf ünlü diye hep onlardan bahsetmeyeceğim.Bence bu oyunun baş rolünde altı ölü vardı.İsimlerini bilmiyorum oyuncuların,bu yüzden şahsen yazamayacağım.
Oyunun konusuna gelirsek,Amerikan askerlerinden altı gencin şehit olması,diğer askerlerin onları gömdükten sonra yerlerinden kalkıp gömülmeyi reddetmelerini anlatıyor.Her birinin de neden gömülmek istemediğine dair sebepleri var,bunları yakınları ile olan konuşma sahnelerinde belirtiyorlar.Kiminin eşi,kiminin annesi,sevgilisi ve kardeşi geliyor.Ve hepsinin hayatlarına dahil oluyoruz bu vesile ile.
Oyuna iki yakın arkadaşım ile gittim, oyun çıkış çok farklı yorumlar dolaştı aramızda.Bir arkadaşım oyunu çok beğenip,hatta oyunun bir sahnesinde ağlarken;diğer arkadaşım oyun boyunca öfleyip püfledi.Bana göre ise dekor ve efektler oyunun önüne geçmişti.Ve konu havada kaldı.
Elbette gidilesi bir oyun.Sanırım çok karamsar yazdım oyun hakkında.Fakat oyunculuklar gerçekten harika.Sahnenin her köşesinin kullanılması,oyunu izlerken bir anda sahnenin kararıp yan taraftaki balkonda oyunun devam etmesi,sonra aniden karşı balkona geçilmesi,sonra yeninden sahneye dönülmesi bizi sürekli 'acaba şimdi nereden çıkacaklar?' düşüncesi ile bırakırken,ölülerin aynı anda dönmeleri gibi şahane hareketler 'güzel oyun' düşüncesi ile devam ettirdi.Yalnızca fahişelerin oyuna pek bir önem katmadığının kanaatindeyim.Sonlara doğru dekorun havalanıp haç haline gelmesi şimdiye dek tiyatroda hiç izlemediğim türden bir olaydı,ağzım açık kaldı diyebilirim.Peder ile Haham'ın oyundaki rolü de eğlence olmuş bence.Şüphesiz ki,en eğlenceli sahneler ölülerden birinin sevgilisi olan Joan,yani Yasemin Atasu'nun ölü sevgilisi ile olan konuşmasıydı.Oyuna renk kattı o sahneler.En çok hislendiren yeri ise,kesinlikle yüzüne şarapnel parçaları gelerek ölen askerin annesi ile konuşması idi.Özellikle annenin,oğlunun yüzünü gördüğünden attığı çığlık ,hani derler ya 'geldi tam içime oturdu' işte o tarz bir his oluşturdu bende.Oyundaki fazlaca çarpıcı sözlerden de bahsetmek isterim,Civan Canova'nın o muhteşem tonla söylediği ,'bu dünya sevimisz bir yer,insanlar birbirlerini öldürüyor'u ve ölülerden birinin söylediği 'insan Roma için Sezar için tapınak içinölmemeli,kendi için ölmeli' sözü,ben de ayakta alkışlama isteği uyandırdı.Drama sayılacak bir oyundu.Başta da yazdığım gibi herkes farklı bir yorumda bulundu oyun için,bu nedenle bana güzel gelen başkasına elbette güzel gelmeyebilir.Yine de tavsiye eder misin diye sorsalar,o dekor için,efektler için, Civan Canova için gidin derim.
Etkiliyici bir oyundu yalnız sonu pek tatmin etmedi beni.Daha farklı olabilirdi.Musa Uzunlar neden son sahnede kendini vurdu,askerlerin akıbeti ne olacak,bu konular bana göre havada kaldı.Yine de izlenmeli,sonuçta yazdığım gibi,ben 'daha iyi olabilirdi' derken,arkadaşım duygulanıp ağladı.Tiyatro enteresan bir şey.Sezon bitiyor ,az kaldı.Dilerim bitmeden yine fırsat yaratıp istediğim oyunlara gidebilirim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder